Rodzinny dom



dom stoi
na przekór wszystkiemu
znów wita chłodem
przekręcając klucz
tylko wspomnienia
wychodzą naprzeciw

a kiedyś żył
w oknie pamiętam
kochające oczy
i dłoń machającą
radośnie na powitanie

był ciepły i bezpieczny
z krochmaloną pościelą
o zapachu miłości
zapraszał do środka






taka_sobie

Średnia ocena: 10
Kategoria: Życie Data dodania 2014-11-03 09:05
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < taka_sobie > < wiersze >
ula71 | 2014-11-03 17:58 |
Smutny obraz, ale czasem tak się dzieje - przemijają przedmioty, ludzie... Dom bez człowieka jest pusty - jak oczodoły bez oczu. To ludzie nadają mu życie...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się