O sobie

te kilka palm na horyzoncie
za przeogromnym morzem piachu
małe bajorko, kępy trawy
bliższe niż te w rzeczywistości
- to poezja

owad w złotej kropli żywicy
przed milionami lat zamknięty
lub liść paproci odciśnięty
w wapieniu niby jakaś pieczęć
- to poezja

kawałek szkła z potłuczonego
kieliszka albo literatki
przeniknięty przez promień światła
który po przejściu się rozszczepił
- to poezja

kuba11