żal..

żal mnie otula niczym całun nocy.
Me serce skołatane łomoce
Rwie się niczym ptak do lotu.
Ręce me błądzą po omacku
W poszukiwaniu rąk Twoich
Lecz napotykają tylko pustkę i nicość.

Jak promyk nadziei
Na jutro lepsze twój glos dobiega z oddali

I Serduszko me przepełnia radość niepojęta


że gdzieś w oddali jest osoba,
Która nie jest mi obojętna .
To Przyjaciel mój szczery

Który pomimo przeciwności losu
Zawsze uśmiechem

Słowem dobrym mnie obdarzy


Choć nie pisane nam spotkanie bliskie,
Ja wiem, że On istnieje
. I wiem ilekroć go potrzebuje
Nie Odwróci Swej Twarzy Ślicznej
I nie rzeknie NIE MAM CZASU.


I ilekroć On zapragnie dowodów mej przyjażni

Ja nigdy nie odmowie podania Mu Ręki.

Tristan350