aktualnie

ciągle wierzę że pewnego dnia
obudzę się zielonym świtem
jak w lustro spojrzę komuś w twarz
i o nic już nie będę pytać

zegar nie krzyknie pora wstawać
bo muszę to tamto czy owo
porannej kawy nie wypiję sama
słysząc dzień dobry uwierzę na słowo




tymczasem teraz marzę żeby rok
dziesięć miesięcy tylko liczył
bez dat urodzin i wesołych świąt
żeby nie pragnąć i nie nienawidzić

po książkę sięgać bo czytać lubię 
nie żeby noc bezsenną umilić 
pamięć do minimum wyludniać 
nie przywołując tych co byli 

szybcia