Patrz, jak puszy się przy niej, unosi głowę sobą napełnia rozmowę, niczym płuca powietrze. Jak wypowiada podłapane, nierozumiane słowa a najchętniej stanąłby tuż obok na krześle. Lecz na nic pozory mądrości, dystansu i chłodu kiedy zalewa się uroczym, młodzieńczym rumieńcem.
