O człowieku

Kiedy pytasz się człowieka,
Ja odpowiadam człowiekowi,

Wszystko co człowiecze skomplikowane jest,
Nie przecze, niczym człowiek, Misz masz człowieka,

Francuskich słów, ludzkich słów,

Jak czegoś bardzo chce,
Lecz nic nie wychodzi,

Nie człowiek, Matołek tak
Nie człowiek, Matołek tak
Nie człowiek, Matołek tak

To tak jak kolorowy, papierowy człowiek,
Łańcuch człowieków sklejonych,
Wyciętych przez córy człowiecze, nie mlecze,

We mnie bitwa człowieka z człowiekiem,
Płacze za człowieka, bo on jest człowiekiem,

We mnie bitwa nietrwałości, ludzkiej pobożności,
Nietrwałej jak białe ludzkie kości,

A na zewnątrz człowieka zmienia się jego,
Człowiecza płachta,
to nie uniknione ty jesteś człowiekiem,

chłopiec o niebieskich włosach