Przekraczajac sciezki wlasnych mysli Dazac do wlasnych pragnien i tesknoty Zatrzymujemy sie. Powstrzymujemy lzy,zaciskamy piesci i krzyczymy. Czujemy jak bardzo boli,ale nie potrafimy isc dalej. Scisnieci we wlasnym pancerzu,wciaz tak ograniczeni. Nie bojmy sie isc dalej,nawet gdy sie boimy.Jestesmy sami ze soba bliscy,bardziej niz czujemy.
moni41990
