Norwegia pachnie skałą i mieni się błękitem
Otula gałązkami niewyrośniętych brzóz
Rzeźbi niewytłumaczalne sceny w mojej głowie
Powraca myśl, błądząca pod urwiskami wzgórz
Niepokojące piękno i spokój majestatu
Rozciąga się leniwie pośród wiekowych drzew
Kojąca mgiełka z kropel przylega do mej twarzy
Pozostać chcę na zawsze gdzie wodospadu bieg
