Homo fortunae suae ipse faber
Naprawiam mą duszę
Rzeźbię ją jak ciało
Wady me kruszę
Aż coś mnie zabolało
Dłutem wymachuję
W serce me uderzam
Przyzwyczajenia rujnuję
I innym się powierzam
Dolepiam zalet gamę
I poklepuję się po ramieniu
Nowa ja opuszczam bramę
Zostawiając Starą mnie wspomnieniu
KaRcIa
|