Tautogram Wierszow-Wyjcy (Wczoraj wiał wiatr)

WÅ‚adek wyczekujÄ…c wiosny
wrzuca wianki w wodorosty,
wodnik wesrzÄ…d wiru wzdycha,
Władku... Wianki wpośród warkocze
włościanką weź wtykaj.

We wsi wiara wymyśliła,
wygonimy wymarznięte wrzemię,
warcząc wokół wyzwiskami,
wen wyjące, wstrętne, wichry,
wymachujÄ…c wierzbowymi witkami.

Wnet wiatr wzburzył wiązy
wystraszywszy wrony, wróble,
widzieliście?
Woła wściekła Walentyna,
wicher wpadł werandą
we włościanek wyra.

Witek widzÄ…c wrzawÄ™,
wbiegł (wkurzony) wewnątrz
wyziębionej willi, wykrzykując:
Wić wyłamał, witki wyśmiał?
Więc widłami wnet wyproszę!

W wór wychwycił wiatrodymca,
wozem wywiózł w wzgórza.
Wypuścił, wrzasnął - wynocha!
Wrócił. Wygrzał włościankę,
wielce wdzięczna wioska.

Wzięty włodarz, wyborny wierszokleta,
wesoła wróżbitka, wymodlony wielebny,
wśród wielu wsiowych
wyklaskujÄ… Witka,
wreszcie, wreszcie wypoczniemy,

wolnego waćpan wzywa.
Wpierw w wiadra wlejcie wina,
wyszykujcie wonne wędliny,
wnieście wiktuały, wieczerze wyborną
witeziowi wyprawimy.

Wówczas wiosna wytańczy walczyka,
wietrzykiem wzburzy wiatraki,
w wrzeciono wkręci włosy,
wyszywając wytęsknione włości,
wstęgami wielobarwnych wernisaży.

Dzagoda