Dwusetny wiersz pozostanie niedokończony
Wersy wybrakowane - nieważne
Słowa przerwane - co za różnica
Dwusetna łza spadnie na kartkę
Łkanie bezdźwięczne - to nic
Jak ostrze na grubej skórze
Stępi się pióro
Głos skrzepnie na bladych ustach
Jak krew z dwusetnej rany
A ja - zjawa cicha, milcząca
Usiądę na ławce
I nikt nie spostrzeże ptaka
Ulatującego z kościstej klatki
