Zostanę obok

czekam jak zawsze spragniona
na ranek co kurem pieje
przynosi pieszczotę w dłoniach
czułość wiarę nadzieję

wtedy się niebo otwiera
głęboki błękit przed nami
biegniemy drogą na przełaj
wędrówkę ustom skracamy

i płynie w nas szmer cichutki
w miłości tuli się miłość
pachnie jak kwiat niezabudki
jak słowo co zaiskrzyło

niech duch młodości nas dźwiga
otwiera ogrodu ścieżki
by nigdy nasz sens nie przygasł
a sen wcale nie był ciężkim

łączymy w świtaniu dłonie
z zachodem spływa modlitwa
by po porannym kochaniu
znów krew w naszych żyłach stygła

zarumienionaiwona