z lotu ptaka

po łąkach ścielą się trupy kwiatów
płowa żółć spalonych słońcem traw
słaba mgła unosi zapach lata
zieje chłodem głębia pustych gniazd

młode ptactwo szybuje w błękicie
otwiera otchłań krzyk jastrzębia
czas zaciera subtelne różnice
dzień i noc ze sobą zazębia

młodość stopy rani na ściernisku
zagęszczając krople rosy krwią
nim znów zieleń okryje pastwisko
śmierć odbierze oddech wielu snom

szybcia