* Zbyt tłoczno

Zbyt tłoczno się robi na świecie
Za mało jest ciągle powietrza
Ściśnięci jesteśmy bardziej
I trochę mniej niż bardziej zmęczeni
Gwizd, świst, szelest
Koła się toczą
Przestrzeń się miele

Zbyt często się obijamy
O opuszczone ciała
Ktoś naprostował spiralę czasu
Ale zapomniał go nakręcić
Gwizd, świst, szelest
Koła się toczą
Przestrzeń się miele

Nie chcemy jeszcze dusz oddawać
Jeszcze nie znamy ich wystarczająco
W naszych dłoniach spoczywa przyszłość
Młodość odgórnie już przeklęta
Gwizd, świst, szelest
Koła się toczą
I ciała przemielą

Z prochu powstaniemy

AngelEole

Autor zablokował możliwość oceniania.

Kategoria: Śmierć

Data dodania 2015-09-12 00:31

Komentarz autora:

Strona glówna

< AngelEole >

wiersze >

kazap57 | 2015-09-12 17:38 |

ciekawie i sugestywnie opisany tłok i jakże innym wyrazistym wydźwięku - pozdrawiam

Michal76 | 2015-09-12 11:10 |

"Ktoś naprostował spiralę czasu Ale zapomniał go nakręcić" - Tak, nie powracamy, nie pamiętamy, zamiast wzrastać, biegniemy, umieramy - nieprzygotowani, kiedy linia czasu się dla nas (coraz częściej nagle) urywa". Mocny, bardzo dobry wiersz.

Brak komentarzy