Wrzask i pył

Kolejny bezsensowny dzień
Spędzam na zagłuszaniu
Wrzasku mojej duszy.

Znowu trzymam
w skrwawionych dłoniach
granitowy pył mego serca.

Tym razem to ja
Nie miałem siły dalej brnąć
I rozstrzaskałem swoje zauroczenie.

Zbyt wiele razy
Moje dłonie oszusta
Widziały drzazgi w jej oczach.

Nie mogłem uleczyć jej ran
A ona krzyczała
O tym co jej zrobiłem.

Także uciekłem
w ostępy samotności
By smakować rozkosz rozgoryczenia.

Cichy_pan