Niczym pusta lalka na witrynie, Obserwuje ścierwo bezlitośnie, Szkarłat powoli skrzydła rozwija. Między kafelkami, ciało swe wybija Kolejny zagubiony W jej oczach zagłębiony Nieba chwytając W piekle lądując Zdobyła jego chwilę Darząc swoim seksapilem Teraz ona wśród tych trupów Wyje z podniecenia...
AntyPatia
