Skrzydła mądrości

Stwórca nie dał skrzydeł tylko po to...
By chodzić i stąpać mocno po ziemi
Człowiek - brzmi dumnie
Podłego świata na siłę nie zmieni
Agresji agresją nie wypędzi
Jak chce coś zmienić niech zacznie od siebie
Wtedy bez skrzydeł będzie jak w niebie
Pluć emocjami żadna sztuka to każdy
potrafi i przychodzi najłatwiej
Niedoskonałości balast przerzuca na drugiego
Jednak to jego problem ludzka natura słabość
koleżanko kolego
Matki Teresy już nie ma i kto mu pomoże?
Sam sobie w życiu oraczem człowiek i swoje pole orze
To co zasiewa potem zbiera
Niech nie ma pretensji nie wini nikogo i zacznie od zera
Plony jak widać obfite na szali sprawiedliwości
- nie kładzie
Człowiek jest lustrem dla drugiego człowieka
Przegląda się w nim codziennie tysiące razy
Nawet makjaż nie pomoże i nie ukryje twarzy
Na niej wszystko wypisane i wymalowane
Do tego ma zapisaną tablicę serca
Zrozumienie przychodzi z wiekiem
Ma problem ok. wiemy że boi się i wyjdą
słabe strony
Dlatego pluje jadem i jest wkurzony
Obmawia za plecami i udaje oburzonego
Sprawa wygląda inaczej i temat jest inny
Przez swoje głupie postępowanie sam sobie
jest winny
U innych widzi wszystko u siebie nie widzi nic
Dobrą minę robi do złej gry to wszystko nazywa
się PIC
Polska Inteligencja Człowieka
Niech się zatrzyma nie ucieka życie chce dać naukę
I zrozumienie bólu tematu
Inaczej nadal będzie mieć belką we własnym oku
I szkody narobi sobie siostrze i bratu
Gdy życie daje mu szansę zmiany
Niech nie chodzi wkurzony od ściany do ściany
I nie będzie twardym orzechem
Niech będzie dla drugiego normalnym
i zdrowym człowiekiem
Wtedy zobaczy jak lata wysoko i ze skrzydeł
będzie się śmiać
Bo serce rozum i ręce które otrzymał to perły
Jego - najcenniejszy skarb

dario