WRÓCISZ BOŚ PUSZKINEM

,, WRÓĆIŚZ BOŚ P U S Z K I N E M ,,

Aut JANUSZ ANDRZEJ GUTKOWSKI .


ongiś był to czarodziej
mojej w e n y......
bląd włóśy
mu się jeżyły
Skrzydłąmi jaskółęk granatowych
z okiem podwiniętych rzęs
dziś rozbieram posąg
R o d e n a ......
drży, drży w posadach
golusieńki
ale podobny do Sergiusza
do modela na Mąmarcie
w śnieżnej poświacie
księżyc kłądzie się na
dłóni ....

Inaczej być musiałó bo
tliły łży .....
oczy zaciekły krwią
ody mi głós zabrały
na całe czerwie
liśćie liśćie a pod
nimi czereśniowy czar
rubinów
wykwintnych słów poety
mylą się palce
czernią flag
na przykłąd latający Holender
na morzu twój cień
płyńńę wody ja tym
pijany ....
to piękno żywe widać
z kolumny TRayana
ocknij się napij się dłonią
widziałęś mnie lecz to
nie byłęm JA
mogłęś się mylić w zadumie
pesini KOHELETA
to dojrzeć w gajach paproci
montany złóćień
znam jężyk twego ciałą
Twego osłą wstążka czerwona
nic nie pojmuje mandarym
suchy
ty musisz się trzymać
ty jestęś k t o s ........
A kim są z Makaoo
za męśtwo i wielbłąy t w o j e
cześć ....
ilu szkaradnych Faustów
w tobie
odbija się w lustrze
Być człówiekiem najtrudniej
wybić się nad poziomy
wybielić się śniegiem
i stać jak dąb ......
co ja to cała romantyka żywych
zdradzić nie uciec
w biały dzień zamienić się
z mnichem na konopiany łąch
sukienką ...........
Przemienić się w hydrę dziką
być wszędzie na placu
kośćioła

w świątyni
w wierszach
w keszeni tomika .....
w włóśach O s i p a .....
nic mi nie powtarzaj
proszę ....
nie zalęknionej duszy
i muzy
O , przezroczyste wody
o przeczysta Archagielska
ON wraca czystością ody
ona stoi pod brzozą
spłódził wiersz .....
tyś PUszkinem się unióśł
w p o p i o ł a c h


J A G .

JAG