otulona w niepamięć do ignorancji podobną
leci za sierpniową gwiazdą
szmer wody co z krzykiem uderza o brzeg
odsłania nagą prawdę wieczoru
i wiją się myśli oślizgłe
kłębią się w kątach niechciane
wyplenić się nie da choć pragniesz
łapczywości ludzkiego serca
