łzy anioła

jeden gest ukryty gdzieś tam w środku pomaga zrozumieć
jedno uczucie, jedno spojrzenie, jedno słowo, jedno westchnienie
jedno życie
tylko jedno nim coś zmienię
w teraźniejszości przeszłość
zniknęła przyszłość gdzieś tam pod powieką
zresztą
wciąż takie samo jedno
ale dlaczego tak wiele?

pstryknięciem palca spadł kokon z korony bogów
odejdź dwa razy, może za drugim ktoś zrozumie
pomnożyłem te słowa, dzieląc je przez różnice
zawsze wychodzi jedno
inaczej chyba nie umiem
bo jedno słowo równa się jedno życie

słychać bezdźwięczny krzyk; słyszysz to? czujesz?
te ciepło na policzkach...
pożoga zmysłów pali coraz bardziej
ale nie pomoże ugasić owocu mej obojętności
kiedy jej nie potrzebowałem przyszła, jak zwykle
w mych myślach była największym skarbem
niszczyła myśli chroniczne
pomagała zrozumieć prawdę

na rozstaju szedłem pod prąd
oni już nie są sami
złapał mnie ktoś za rękę, pokazał dom, dla nas wszystkich
nie dam ich już zranić, nie zmienię na nic, już nigdy
wołałem mamy, krzyczałem dla nich
by nikt ich już więcej nie skrzywdził

rozłożył za mną jedno skrzydło
jedno wyrosło z serca, które pęcznieje nadzieją
i znów poczułem kilka kropel na policzku
malowałem im pokoje zielenią
topiłem tamę zmysłów, by przemówili jeszcze głośniej
nikt nie chciał pomóc
bezbronni bez broni
nie pierwszy sporządzałem pogrzeb

tylko on jeden stał wciąż za mną
tylko on jeden pomagał przetrwać
na imię mu było anioł
wciąż łatał w myśli strzępach jedno słowo niejednego serca

czasem pomaga Syzyf, nie mogliśmy przecież przestać
podłożyć chciał ogień Prometeusz, zabiliście go spojrzeniem
nie można tak przecież, POMÓŻCIE
nie jedno - jedno istnienie

i w końcu stanął nad przepaścią
spojrzał na mnie nim skoczył
ale on przecież stał za mną
lecąc zamknąłem oczy i krzyknąłem jego głosem otwierając duszę

NIE JEDNO
NIE JEDNO SERCE CZUJĘ

KIEDY TO W KOŃCU ZROZUMIESZ?

rozłożyły się skrzydła
i znów poczułem na swojej twarzy
tych kilka łez anioła
który ratował garść ludzkich marzeń

Czajuś