Gasnący królewicz po swych komnatach stąpa,
Latająca za nim woń, gasnąca ilekroć ją wyczuje,
Woń jest życiem - stwierdziwszy to poszedł do swej sypialni,
Kładziwszy się pomyślał o miłości,
Miłość jego życie wypełniała,
Jednakże również niszczyła.
Rano zabrzmiały dzwony żałobne,
Ludzie pod zamkiem się zbierają,
Królewicz umarł,
Królewicz zasnął.
