cisza zmienia

nieskończoności niedomówień
miliony pytań bez odpowiedzi
hiper-ból narastający smutkiem
głęboko w sercu siedzi

krzyk ciszy istnieniem wołający
niesłyszalny w głuchym lesie głos
serce wiecznością bijące
nieczułości skamieniałe rwą

strzępki życia rozwiane na wietrze
wśród obojętnej obłudy falują
wraz z odsysanym powietrzem
głazy zimnem górują

nic nie czują

podróż bliżej spełnienia
zakątkami nieskończoności
płoną stosy obojętności
wspomnieniem cisza zmienia