Stary kasztan

Co się w parku błogim dzieli cieniem
Zna już chyba wszystkie moje tajemnice
Nawet jego liście szumią twym imieniem
I o tym co warte jest bez ciebie życie

Alejki są pełne rozsypanych myśli
Co się układają czasem w wiersza rymy
Często we wspomnienia jak się poznaliśmy
I też łzę wycisną z wiadomej przyczyny

A pod tym kasztanem na ławeczce siadam
I z wiatrem co mnie słucha i się w gałęziach huśta
Szeptanymi słowy swoje wiersze gadam
Te co z mojej duszy garną się na usta

JanuszJerzy