Kiedy poeta umiera

Kiedy poeta umiera nie płacze
On się uśmiecha
Plączące wierzby rozgrzesza
A brzozom zaplata warkocze

Kiedy poeta umiera cichnie wiatr
Słońce swą tarczę zaćmiewa
Anioły stepują z nieba
I płaczą deszczem tęczowych barw

Kiedy poeta umiera
Odpływa ostatnim sonetem żegnany
I w ciszy traw usypia
Nie płacze
Płacze po nim świat

aloya

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2016-05-30 22:57

Komentarz autora:

Strona glówna

< aloya >

< wiersze >

Cairena | 2016-06-12 14:40 |

Pięknie i bardzo wymownie. Dlatego tak kocham poezję...* pozdrawiam

aloya | 2016-06-04 17:22 |

Milo mi*)

kazap57 | 2016-06-04 13:26 |

po przeczytaniu Twoje wiersza Weroniko słowa są zbyteczne - pozdrawiam

aloya | 2016-05-31 22:44 |

Dziękuję serdecznie za mile komentarze. Jesteście kochani

roman | 2016-05-31 18:39 |

Bardzo mi się podoba Twój wiersz. mam tylko wątpliwości, czy wkradła się literówka i anioły zstępują czy stepują. Zdecydowanie 5*

Henryk_Konstanty | 2016-05-31 12:13 |

Mogę jedynie ocenić formę, jest bardzo dobra. Świat po nikim nie płacze. Otaczający nas świat i wszechświat musiałby być zalany łzami z powodu śmierci tylu szlachetnych ludzi.

p_s | 2016-05-31 11:40 |

świetny! moim zdaniem, Twoja twórczość ewoluuje :-)

Brak komentarzy