tak blisko serca a wciąż za daleko do siebie by dotykać na wyłączność tylko nieme dzwonki ze słów lekkich jak piórko gwałtownych jak tsunami rozwalających system w jednej sekundzie z których składam origami uczuć od śmiechu do łez choć przez chwilę by urodzić się na nowo a potem zgasnąć
ula71
