deszcz wspomnień

to tyl­ko deszcz
cichy szept
to wiat­rem nuci
bez­księżyco­wa noc

kiedyś budził mnie świt
za­pachem kawy
słod­kim rogalikiem
uśmie­chem piękniejszym
niż bu­kiet róż
skąpa­ny w blasku
wschodzące­go słońca

ktoś nu­ci piosenkę
a może to złudzenie
ra­dość i smutek
kro­pelką nadziei
gdzieś budzi się miłość
a tu wspomnieniem
na­pełniam ko­lejną szklaneczkę

zza chmur księżyc
swą tar­czę wychyla
wznoszę więc toast
ku je­go obliczu
wiem że gdziekolwiek
tam jes­teś miłością
uśmie­chem który
za­pom­nieć się nie da

Adamo70