wyobraź sobie ziemię przejrzystą jak szkło. Co widzisz zawieszona niczym łódź na górskim jeziorze? Czy czujesz chłód niezliczonych mil nad bez-dnem przenikający wgłąb? Nie pozostawiając śladu obracając się płyniesz donikąd od zawsze zamknięta w łzie.
