Los człowieczy

Wzywa mnie
Świat umarłych
Mroźne uczuć pustkowie
Martwa milość...
Martwy ja...
Pusty , martwy czlowiek...

Martwe serce
Bezruchem
Krzyk mój
Ciszą kamienia
Echem odbity
O witraż strzaskany
W ziarna piachu
Figury przemienia...

Mrok , strach , niepewność
Duszy osnową
Czas w proch obraca
Powłokę marną
Taki od zawsze
Los jest człowieczy
Tak po kres czasu
Po kres wszechrzeczy

kielbas1971