Czuję , że jestem
Losu kaprysem
Na ścieżce życia
Błednym zapisem
Popadam w oblęd
Złości odmęty
Ciągle popełniam
Te same błędy
Walczę o siebie
Choć sił już brak
Powstaję z kolan
Chcę być jak ptak
Ulecieć w czyste
Błękitne niebo
I poczuć wolność
Wolność od Złego
Wszystkie te uczucia i mi nie są obce. Dobrze się czyta ten wiersz. Nie marnuj tych lat spędzonych w drodze - te same błędy ? Pewnie jesteś dobrym człowiekiem i nie umiesz być asertywnym.
