Chwycił dłuto w swoje ręce pojął czas rozpocząć dzieło z drewna wyciął małe serce nowe życie w niego tchnęło Dawniej rzeźbił kwiaty drzewa i posępne twarze ludzi teraz dusza w dłoniach śpiewa nowy dzień się w sercu budzi Z każdej rysy ciepło spływa kiedy dłuto trzyma w dłoni mała rzeźba niemal żywa choć łzy żadnej nie uroni
joanna53
