Rozstaje pogoniły
strachy na lachy
i powędrowały
przez stulecia
manowcami
Duszek wieszcza
w cieniu czeremchy
półgłosem recytuje wiersze
Potargane myśli
cichutko pokutują
dopieszczone ciszą cmentarną
Wylany z lampionika wosk
dawno już zastygł
Pani Zosia z biblioteki
skradzione dziewczynce
z zapałkami serce
w dwóch wersach
usiłuje streścić
dla ściąganej z netu prezentacji
gdzie doktorzy zagonieni
od wydziału do wydziału
produkcją zaobrączkowanych
wykształciuchów
na potrzeby wazelin ki nad godzinki
w dziekanacie
Czyżby to Ci sami
od pani Zosi
motor zbezczeszczania
flagi nakręcali
na wiecach pseudo nauczycielskich
Tylko dzięciol niczym
błędny rycerz
bezmyślnie w puste słoje dziobie
na pniu dwusetnego dębu
wystukując takty
jakże dobrze znanej piosenki
A leśniczy zatroskany podpowiada
ż e to nie są żadne werble
a tylko zwyczajna walka o władzę
bowiem kto ma władzę
ten ma pieniądze
Wszędzie tam gdzie ziemia jest usłana bankowym szambem
od końca świata aż po jego początek
jednym ciągiem
