świtaniem

kiedyś świt rozpali dzień
krzyku nocy zamknie usta
koszmary rozpłyną we mgle
zacznie przez dwa łączenie

odejdą wraz z ciemnością
czarne dziury
głębokie otchłanie
dwa ogniki zawsze
blisko

delikatną poświatą
ciepłem otoczą
wskażą drogę ku rozkoszy
oplotą warkoczem

i sny

miękkością zachwycą
lekkim świtem
rozprószą noce …

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2016-12-17 20:55

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

p_s | 2016-12-18 11:14 |

nie wiedzieć czemu miało być ;-)

p_s | 2016-12-17 22:06 |

ciekawy, trochę mnie mierzi jedynie czwarty wers, nmie wiedzieć czemu...

kazap57 | 2016-12-17 21:43 |

ciekawie i sugestywnie dobrane metafory - pozdrawiam

Ziela | 2016-12-17 21:25 |

Treściwy i bardzo obrazowy… 5

Brak komentarzy