Neurotyczność

Jakby trudniej w całość składane
Tu i teraz
Gdy ciało gdzieś tam
Myśli jeszcze dalej

Czas niepoukładany
W szufladach jutra
Na stosach później plany rozsypane

Spod krzeseł w kurzu welonie
Spogląda pragnienie
Co kiedyś chciało
Teraz w jakby w niby dobrze wtopione

W korzeniach foteli nieruchome fakty
Blakną czucie i zmysły
Złożone na potem
W próżni ciemnej szafy

I lęk kłuje marzeniem
By stało się wszystko
Po prostu
Pstryk

Ten sam lęk wie
Że wtedy nie stałoby się nic

pawlikov_hoff