obecni w nieobecności

pogłaskani samotnie przez świat
bez pędzla farb i arkusza na jutro

w opuszczonych kominach fabryk
brak produkcji energii i szwungu
by nieść trumny ciała i oddechy

drzewa bez zazieleniałych koron
nawet śnieg omija ziemię i zimę
zostawiając ciemność w pokoju

wyję do blasków księżyca jak wilk
szukający zdobyczy w komercjach

dzieci unikają trzepaków i boiska
na klawiaturach wyklepują dzisiaj
nie szukając mądrości w przyjaźni

umieramy bez rachunków za wczoraj
wielokrotnie sklonowane owieczki
przegotowani w garnku stagnacji

chcemy być a jesteśmy nieobecni

Romantyczny_Grabaż