lek

mówisz
małości
tkwią we mnie jak kolce
- klam­ki za które szarpiesz
ot­wierając mnie
we wszys­tkie strony

nau­czo­na widzieć w was ból
który kocham
proszę ratuj
ra­tuj bezskutecznie
otaczaj jak dalekie koło
na morzu soli
bądź klatką uwal­niającą krzyk myśli
cho­robą życia
tyl­ko zam­knij oczy

który­mi pat­rzę w siebie
- w twoich dłoniach nieudol­ny rysunek
bo widziałeś już wiele
bez­ludnych planet