Pierwszą strofę widziałbym nieco inaczej:
...
Duszo moja cicha zadumana -
co nostalgiczną unosisz się falą -
z nurtem czasu jak otwarta rana -
w piersi gdzie ognie bezlitosne palą -
P.S - te myślniki to jedynie znaki przejścia do kolejnej strofy w zapisie na stronie
Za oknem puszyste, białe baletnice tanecznie wirują. A tu Twój wiersz doskonale wpisujący w pejzaż za oknem. Prosto z serca, prosto z duszy. Na prawdę piękny.
