Gdybym tak mogła poczuć ciepło dłoni nasycić serce czułością do woli czerpać radości z posrebrzanych skroni lżej by mi było - bo życie wciąż boli. I gdybym mogła dać naręcze kwiatów zerwanych rankiem z tej ojczystej łąki utonąć w barwach maków i bławatów nie czuć już więcej bolesnej rozłąki.
Cairena
