basen

unoszę się łukiem
po­między niebem i ziemią
płatek śniegu wys­trze­lony ze śnieżnej armatki

ser­ce wy­pełnione lekką watą
którą zli­zujesz z palców

gdy po morzu płynę basenem
spo­między luster
uśmie­chem olśniewa mnie zbawiciel

uk­rzyżowa­na na czte­rolis­tnej koniczynie
proszę zjedz moją duszę
ciało będzie żyło mi­lion lat