gdy wieczność
miała się właśnie rozpocząć
niepokalanym szelestem skrzydeł
ktoś inny niż anioł
zapełnił mą pustą stronicę
dzikimi plamami krwi
krzepnącymi w rdzawe pąki róż
wpisując w me przeznaczenie
duszę rozdartą na strzępy
bolesnym uwielbieniem cierni
następnym razem, jak Cię napęczniałe ego, znów wyprowadzi na spacer Nuel (czy raczej może Null), to idź się wypróżniaj ze swoich mądrości pod innym krzakiem, bo z mojej strony, prócz tej uwagi na Twoją alvi deiectiones,jedyną słuszną reakcją, pozostaje permanentna ignorancja ignorancja ...
