,,Rzeczą ludzką jest błądzić”

nie wystroję się w togę
żeby było jasno
wolę trwać w pelerynie omylności własnej
przed niczym nie ochrania
więc nie wiem dlaczego

lecz kiedy się spotykam z esencją wszystkiego
przystaję w zamyśleniu
powracam na chwilę
i nic w tym szczególnego
a może aż tyle

cisza nuci w konarach gdy panuje pokój
i drzewa się bratają
z każdą porą roku
ptaki trwają w wędrówce bezbłędnej z daleka
z kluczami pod skrzydłami
tam gdzie gniazdo czeka

i zanurzone pszczoły w symfonię kolorów
z nektarem po iskierce
pracy mają sporo
wszystko co biega fruwa i pływa po świecie
zda się stawiać pytania

- bez nas przeżyjecie



kiełkują postrzegania z krainy bez złudzeń
czyżby wszelkim istotom zagrażali ludzie

Inez2