Te wszystkie miłości

Te wszystkie miłości
Kręte jak drogi, aż nogi
Plączą się w zawiłości
Korytarzach.

I ciszą tkają pajęczyny
Pająki na jesień wrześniową,
Opuszczają tęczę kolorową
Krople deszczu wrażliwe.

Te wszystkie miłości
Piękne i słabe, delikatne
Jak płatki róż, zatrzymane
Zapachem lata wśród wzgórz.

I napajają się usta spragnione ciszą
Jak najlepszym trunkiem.
W pół zdania stają się gatunkiem
Przeszłości, minionym, myszą.

Te wszystkie miłości,
Co niosły nadzieje na przyszłość,
Kończą się. Trudno, tak wyszło
W splocie dróg życia i ich zawiłości.

I milczą ptaki, i milczą drzewa
Jak zaklęte w krąg na wieczność.
Zamknięta kłódka rdzą już śpiewa,
A miłość znów nie przetrwała.

kwaśna