Westchnienie

Zanurzam się w ciszy wyłowionej z gwaru,
W intymność wyszarpaną z tłumu uciekam.
W szarościach mam upodobanie,
Na to co nadchodzi czekam.

Nie liczę kamieni milowych, nie smakuję
Wydarzeń, które przepływają przeze mnie.
W linię mety się wpatruję,
Która wydaje się pędzić ku mnie.

Gdy przekroczę linię białą a taśmę mety
Ktoś przede mną piersią przerwie,
Gdybym się lekkim okazał
Sprawiedliwym sądem zważony
Tylko cicho westchnę.

Henryk_Konstanty