Daria

Na krańcu świata magii, w pałacu z kryształu.
W trumnie szklanej, spoczywa dziewczyna uśpiona.
Wieki temu , w sen wieczny znienacka zapadła.
Przeklęta krzykiem maga. Mrocznego Theriona.

W letargu uwięziona z sercem swym dziewczęcym.
Nie zna miłosnych spojrzeń, spowita w zła cieniu.
Zgaszone młode oczy, nieruchome ręce.
Czyste piękno, zamknięte w sennym uwięzieniu.

Legenda stara głosi, że sen przerwać może.
Jedynie miłość, jakiej ludzkość dotąd nie poznała.
Mężczyzny, który życie swe złoży w pokorze.
Odda bijące serce wyszarpane z ciała.

Nikt dotąd jej pokochać tak bardzo nie zdołał.
Nikt życia oddać nie chce, by dziewczynę zbudzić.
W szklanej trumnie spoczywa, na wieki uśpiona.
Piękna Daria, przeklęta przez maga i ludzi.

Gerard_Karwowski