Uciekający czas...

proza poetycka albo... poezja prozą

#
Deszczowe chmury zawisły nad miastem,
upychając spacerowiczów w barach i kawiarenkach.
Tylko tych dwoje wtulonych w siebie
nie czuje kropel deszczu, rzęsiście padającego.
Ich rozgrzane ciała potrzebują doraźnej ochłody,
zanim znajdą tylko dla siebie przytulny kącik.

Starsi dziś wiekiem, kawiarniani klienci
widząc ich przez pokryte deszczem okna,
wspominają z nostalgią swoje, młodzieńcze lata.
Uciekający czas...
.
P.S - odpowiedni obrazek w adresie na pasku komentarza

bronmus45