Wiecznie samotni, na mglistych wyspach,
otoczeni oceanem swych marzeń.
Wolniejsi od światła, na zawsze w ciemności.
Zamknięci w pewnej nieubłagalności.
Tacy niedoskonali, słabościami spętani.
Omijamy szlaki gubionych prawd.
To mu, ludzie, wiecznie szukający
uniwersalnego prawa wszechświata.
