Młodość to czasy stare obawa w nim często gości Nadzieja straciła wiarę kruszeją jego kości Ostygła dusza w żelazku kto płomień w piecu wznieci Brakuje mu tego blasku dostatek ma rupieci Panicznie boi się mroku co wdziera się oknami Samotny bez wyroku ofiara przed wilkami
Monsun
