Złotem kładzie się na rzece słońce o zachodzie.
Cicho szepcze smętne baśnie falującej wodzie.
Ciepłem pieści nostalgiczne, zimne wody rzeki
i rozświetla swoim blaskiem zarośnięte brzegi.
Lśniące słońce coraz niżej chyli swoje czoło,
długim cieniem się kłaniając mewom i kaczorom.
Jeszcze grzeje, by osuszyć mokre ptaków piórka,
aż się schowa za horyzont, tonąc w szarych chmurkach.
