Ogród..

Ach te kwiaty kolorowe

cudna woń!
Przed złośliwą ręką deszczu
chroń je....chroń

Przed piekielnym żarem słońca
wiatrem..
wysłanym przez królową wielkich gór...
burzliwych nocy
Skarbem są ogrodu....kiedy je zmoczy
Perłowa rosa ...a złote promienie
zamienią je nie w sułtańskie kamienie
Lecz w najdroższe świecidełka
wiejskiej tęczy....
Patrzę tak długo ,póki wzrok się nie zmęczy
Tym widokiem...i usnę
śniąc o mieczykach purpurowych

pomarańczowych nagietkach
o gożdzikach
Patrzę na żółtą dalię...czerwoną..
białą

I już
czuję że nie łzawi serce zbolałe

Bystrooka