Jesienny wiatr

Chwycił miotłę wiatr jesienny,
by posprzątać ziemię.
Machnął szybko, zamaszyście…
Skończył z odrętwieniem.

Dmuchnął dziarsko! Niech się liście
nie czują bezpiecznie,
bo tak leżeć na chodniku,
przecież jest niegrzecznie.

Wiatr mozoli się i trudzi,
a liście fruwają.
Wraz z ptakami swawolnymi,
wciąż mu dokuczają.

To wzlatują, to spadają,
szeleszczą nieznośnie.
Uwolnione wreszcie z drzewa
wirują radośnie.

A wiatr zwinny, niepokorny
coraz mocniej dmucha.
Postanowił – zrobi swoje!
Nikogo nie słucha.


Wierszyk z tomiku pt. ''Dwanaście wagoników Roku''


Grażyna Jasikowska

jagraszka