DUCH

Jak duch się po świecie snuje,
umysł czarnymi myślami truje,
robak ją od wewnątrz zjada,
a ona na twarz pada,
podnosi się jeszcze raz,
nie nadszedł jeszcze czas,
serce jej ciężkie jak kamień,
słowo z nią jedno zamień,
daj odpocząć jej nogom,
bo chodzić już nie mogą,
ciężkie jak kamień ciało,
sił już za mało,
zsuwa się na kolana,
a w sercu jedna wielka rana...

Viasyl